Ruszków Pierwszy (k. Koła) to wieś położona w województwie wielkopolskim, jednak w bliskiej odległości (na granicy) województwa łódzkiego i regionu łęczyckiego (50 km na zachód od Łęczycy). Ruszków posiada wiele zbieżności z kulturą łęczycką. Co ciekawe, niektóre obrzędy wymarłe lub zapomniane w Łęczyckiem, żyją i są kultywowane w Ruszkowie (np. Wilijorze – wigilijni przebierańcy). We wsi mieszka grupa śpiewaków (wszyscy są strażakami), którzy kultywują dawne zwyczaje śpiewacze takie jak: majowe śpiewanie pod kapliczką, wielkopostne śpiewane czuwanie przy Grobie Pańskim, śpiewanie na pogrzebach, poprzedzone okrojonym dziś do jednego wieczoru, czuwaniem przy zmarłym. Jest to „dla nich modlitwą i ostatnią posługą, a nie usługą” –
jak obecnie jest to praktykowane. Zwyczaje te mimo, że pamiętane w okolicach, są bardzo rzadkie, albo w ogóle wyginęły. Panowie z Ruszkowa śpiewają ze sobą od młodych lat, mają bardzo bogaty repertuar pieśni (zwłaszcza religijnych) w miejscowych wariantach melodycznych. Nie mają swoich kontynuatorów (miejscowi młodzi ludzie nie chcą z nimi śpiewać, “nie są tym zainteresowani”). Śpiewacy: Antoni Śliwka ur. 1939, Szczepan Sochacki ur. 1946, Zdzisław Śmieglewski ur. 1944, Kazimierz Urbaniak ur. 1947, Józef Kuźnik ur. 1939.
